Podstawowe informacje o języku niemieckimJęzyk niemiecki – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich. W rzeczywistości stanowi on grupę kilku języków zachodniogermańskich, które często są określane, jako języki niemieckie; standardowy język niemiecki (Standard Hochdeutsch) oparty jest na Biblii Marcina Lutra, która z kolei opiera się na języku mówionym w Górnej Saksonii i Turyngii. W skład języków niemieckich wchodzą: alemański, bawarski ,górnofrankijski, środkowogórnoniemiecki („Standard Hochdeutsch) oraz dolnoniemiecki. Różnice np. pomiędzy dolnoniemieckim a bawarskim są większe niż pomiędzy polskim a serbsko-chorwackim. Pogląd o „jednym” języku niemieckim jest w dużej mierze spuścizną czasów Bismarcka i Hitlera, bowiem centralistycznym dążeniom Berlina różnice językowe pomiędzy poszczególnymi częściami państwa nie były na rękę.Języki niemiecki odegrały kluczową rolę w kształtowaniu się kilku innych języków. Przykładem jest tu wykształcony w średniowieczu język jidysz. W XIX wieku natomiast z kilku etnolektów niemieckich w Pensylwanii wykształciła się odmiana pensylwańska.Akcent wyrazowy w języku niemieckim pada w zdecydowanej większości wyrazów na pierwszą sylabę w wyrazie. W wyrazach złożonych z dwóch samodzielnych wyrazów np. Platenspieler wyróżnia się dwa akcenty – główny na pierwszą sylabę pierwszego członu i poboczny na pierwszą sylabę drugiego członu.
W ramach ćwiczeń proszę wypowiedzieć poniższe słowa, opierając się na podanych już wcześniej na stronie zasadach wymowy.
sich erkälten – przeziębić się
schreiben – pisać
aufstehen – wstawać
sterben – umrzeć
sich entspannen – odprężać się
sprechen – mówić
sich kämmen – czesać się
bügeln – prasować
salzen – solić
sich waschen – myć się
springen – skakać
schlafen – spać
die Nase – nos
der Fuß – stopa
die Schläfe – skroń
die Hüfte – biodro
das Herz – serce
der Rücken – plecy
der Löffel – łyżka
die Bürste – szczotka
die Möbel – meble
der Teppich – dywan
der Stuhl – krzeslo
die Flasche – butelka
der Spiegel – lustro
der Eimer – wiadro
die Seife – mydło
Gramatyka
Język niemiecki zalicza się zasadniczo do typu języków fleksyjnych, przy czym odmiana rzeczownika jest stosunkowo uboga i do oznaczenia liczby i przypadka używa się przede wszystkim rodzajników, które za to nie występują w języku polskim.
Język niemiecki ma liczbę pojedynczą z 3 rodzajami – męskim,(m) żeńskim (f)i nijakim (s), oraz liczbę mnogą bez podziału na rodzaje. Rodzaje męski i nijaki wykazują podobieństwo w odmianie, podobnie rodzaj żeński i liczba mnoga. Rodzaje rzeczowników niemieckich nie zawsze pokrywają się z rzeczownikami polskimi, tak np. dziewczynka (das Mädchen) ma w języku niemieckim rodzajnik nijaki.
Są 4 przypadki – mianownik, dopełniacz, celownik i biernik, przy czym najrzadziej używany jest dopełniacz (najczęściej zastępuje się go konstrukcjami z przyimkiem).
Czasowniki mają bogatszą odmianę przez osoby, liczby, czasy i strony. Formy czasowników niemieckich nie rozróżniają natomiast rodzaju gramatycznego.